1. Tekst winien być zapisany w standardowy sposób w edytorze Word czcionką Century Schoolbook, wielkości 11, interlinia 1,5, w kolorze czarnym.
2. Objętość tekstu, w miarę możliwości, nie powinna przekraczać 10 stron w przypadku
tekstów publicystycznych i 20 stron w przypadku pozostałych tekstów.
3. Kolejne strony tekstu powinny być ponumerowane w prawym dolnym rogu.
4. Kursywą należy zapisywać zwroty obcojęzyczne.
5. Cytowanie fragmentów publikacji winno następować przez umieszczenie cytatu w obrębie cudzysłowu i zastosowanie kursywy.
6. Cytowanie fragmentów treści orzeczeń winno następować przez umieszczenie cytatu w obrębie cudzysłowu i zastosowanie czcionki Monotype Corsiva.
7. Dopuszczalne jest stosowanie czcionki pogrubionej (tzw. bold), w celu podkreślenia określonych fragmentów tekstu. Należy jednak unikać tego zabiegu
w odniesieniu do zbyt długich fragmentów.
8. Przypisy powinny mieć numerację ciągłą, na dole strony.
9. Informacje bibliograficzne w przypisach, powinny obejmować:
a) w przypadku książek:
- inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, stronę
cytatu lub odwołania (np. P. Wiliński, Świadek incognito w polskim procesie
karnym, Kraków 2003, str.335),
- a w przypadku cytowania opracowania zawartego w dziele zbiorowym, inicjał
imienia i nazwisko autora oraz tytuł opracowania kursywą i następnie, po znaku
(w:) tytuł dzieła zbiorowego kursywą, inicjał imienia i nazwisko redaktora, miejsce i
rok wydania, stronę cytatu lub odwołania (np. K. Dębiński, Przeciwterroryzm –
rola i zadania polskiej Policji w działaniach antyterrorystycznych i
kontrterrorystycznych (w:) Praktyczne elementy zwalczania przestępczości
zorganizowanej i terroryzmu. Nowoczesne technologie i praca operacyjna, red. L.
Paprzycki i Z. Rau, Warszawa 2009, s. 34);
b) w przypadku artykułów w czasopismach: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł
kursywą, tytuł czasopisma w cudzysłowie, rocznik, numer, stronę cytatu lub
odwołania (np. M. Klejnowska, Uproszczenia w uzasadnianiu decyzji
procesowych w sprawach karnych, „Prokuratura i Prawo” 2013, nr 3, s. 6);
c) w przypadku orzeczeń wskazanie sądu, daty orzeczenia oraz jego sygnatury (np.
wyrok SN z dn. 6 listopada 2012 r., sygn. V KK 220/12); należy również podawać
informację o miejscu publikacji orzeczenia w odpowiednim periodyku lub na
określonej stronie internetowej
10. Dopuszczalne jest stosowanie skrótów typu: op. cit. oraz ibidem, zgodnie z
utrwalonymi zasadami ich używania.
11. Nie należy stosować przypisów do tytułu i śródtytułów.
12. Dopuszczalne jest używanie skrótów, ale przy pierwszym ich użyciu należy je
objaśnić, wskazując skrót w nawiasie kwadratowym, np. europejski nakaz
aresztowania [dalej: ENA].