Stanowisko SN jest sprzeczne z jednoznaczną treścią art.89 § 2 k.k., pozostającego w niezmienionym brzmieniu od początku obowiązywania kodeksu karnego z 1997 r. Glosowane orzeczenie opowiada się też za jedną z dwóch rozbieżnych linii orzeczniczych. Prawidłowa jest jednak optyka odmienna, zgodnie z którą trudno odnaleźć racjonalne argumenty, czy to w sferze wykładni systemowej, czy funkcjonalnej, pozwalające drastycznie zawężać swobodę orzeczniczą sądu w sferze stosowania art.71 § 1 k.k.. Jego ratio legis w funkcji ograniczającej leży wyłącznie w zapobieżeniu dwukrotnemu ukaraniu tą samą karą, czyli grzywną. Niedopuszczalne byłoby bowiem wymierzenie oskarżonemu kary grzywny kumulatywnej obok kary pozbawienia wolności, a następnie zawieszając tę ostatnią ponowne wymierzenie dodatkowej grzywny.
PDF System Informacji Prawnej LEX grudzień 2011
O Autorze
